Pas als ik de foto’s terugzie, besef ik wat ik gedaan heb: de Jungfrau Marathon gefinisht. Mijn eerste bergmarathon, 42,195 kilometers lang en 1953 hoogtemeters.
Eén van de mooiste en zwaarste Marathons van de wereld. Waar ben ik aan begonnen 😉
 
De eerste tien kilometer gaan als een rondje om/door Interlaken heen. Vlakke weg met veel supporters langs de kant. 
Dan Interlaken uit en richting Lauterbrunnen, hier wordt de omgeving steeds mooier en mooier. 
Terwijl je langs Brienzersee loopt merk je dat je steeds wat hoger klimt. Je rent letterlijk de bergen en kijkt je ogen uit. De kilometers vliegen op deze manier voorbij. Net voor het dorp van Lauterbrunnen kwamen we de trein tegen, vol met supporters, hangend en zwangend uit de ramen. Super motiverend! 
Na het passeren van het dorp Lauterbrunnen, ren je langs de bekende waterval van Lauterbrunnen, Zwiterserse boerderijtjes met schapen en koeien en de supporters met luid Zwitserse bellen.
Een aantal weken geleden ben ik hier geweest om te trainen, dus ik weet waar wij naar toe rennen. 
Richting de de steilste klim van de Marathon, de muur van Wengen, een klim van vierhonderdvijftig meter.
Je ziet al mensen wandelen, maar ik probeer zolang mogelijk te blijven rennen. 
Het rennen gaat al snel over naar klauteren, strompelen en ik moet niet alleen zorgen dat ik de muur over kom, er begint ook een stemmetje te knagen die zegt dat ik misschien beter kan stoppen bij dertig kilometer en het daar lekker bij moet laten. Hier begint dus echt de Marathon!
 
Rond de 30km kom je in het dorp Wengen, wat ligt op ongeveer 1283 hoogtemeter. 
Ik merk dat ik goed herstel en de stukken die redelijk vlak zijn kan ik nog met gemak rennen. 
Bij 33km kom ik erachter dat mijn horloge een km meer aangeeft dan de borden van de organisatie. Of het aan de gpx ligt weet ik niet maar mentaal kwam deze wel hard aan. 
We gaan richting Wengernalp. 
Het parcours is wisselend vlak en stukjes flink omhoog. Ik begin mijn benen behoorlijk te voelen, maar ik kan nog best doorlopen. 
Het uitzicht hier is echt prachtig!
 
Omdat er steeds meer gewandeld wordt, beginnen mensen met elkaar te praten. 
Er doen ongeveer 40 verschillende nationaliteiten mee, wat een gezelligheid onderweg. Iedereen houdt elkaar in de gaten, zit er iemand doorheen dan krijgt hij of zij een aanmoediging een duwtje in de rug of wat eten aangeboden. 
Ik heb de mazzel dat ik veel support in Nederland heb die mij aanmoedigende woorden appen. 
Ook doet mijn vriend op het moment van mijn marathon, de halve triathlon in Almere. Als ik nog 7 km moet klimmen zit ik er echt even doorheen, maar dan krijg ik door dat hij aan zijn tweede ronde van het hardlopen begonnen is. Ik zie zijn tempo en weet dat hij het enorm goed doet en zijn doel, onder de 6 uur, met gemak gaat halen! 
Ik spreek een filmpje voor hem in en merk dat ik weer genoeg energie heb. Emotioneel en vastberaden ga ik door. 
 
De twee tijdslimieten die deze Marathon kent heb ik ruimschoots gehaald (de laatste zelfs met vijfentwintig minuten) dus ook als ik vanaf nu echt heel rustig zou lopen, zal ik de finish binnen de tijd nog halen. 
Het parcours begint uitdagender te worden, we gaan een soort bos in. Omhoog. Dit was mij helemaal niet bekend. We klauteren van wortel naar hard stukje, het is uitkijken geblazen! 
Dan gaan we het bos uit, maar de lastige klim blijft. Het worden nu stenen en keien waar we overheen moeten. En weer, zover ik kan kijken is het klimmen. Er lijkt wel geen einde aan te komen. Toch blijf ik mensen inhalen. 
Het is op zich nog maar twee kilometer nu, maar die duren op deze manier lang. De meters kruipen voorbij. 
De onderlinge steun blijft. 
Hop, hop, hop hoor je af en toe als een echo langskomen. 
Een Zwitserse deelnemer begon zelfs even te jodelen. 
Iedereen lacht en daarna valt er weer een stilte. Iedereen is moe en zich aan het concentreren op de klim. 
 
Op de laatste kilometer is er een groep mensen in traditionele kledij die het traditionele instrument van Zwitserland de alpine buis bespelen. Dit werd uitgevonden in de 16e eeuw, is gebouwd van hout en meet ongeveer 3,5 m lang. In het verleden werd het gebruikt door boeren in de Alpen om met elkaar te communiceren, omdat ze op grote afstand van elkaar werden gescheiden.
Ik blijf hier even staan en genieten. 
Op dat moment krijg ik door dat mijn vriend gefinisht is in Almere en met een super mooie tijd! 
Yes, roep ik hardop. Mensen kijken mij aan en ik moet lachen.. 
De laatste kilometer gaat traag en ik ben er klaar mee, maar dan is daar de finishlijn!!
In een tijd van 6 uur en 28 minuten stap ik over de lijn. 

De jungfrau marathon, de mooiste, de zwaarste!